Erfiljóð

Erfiljóð voru áreiðanlega vinsælasta grein tækifæriskveðskapar á Íslandi í margar aldir. Þessi tegund kvæða hefur  samt ekki fengið mikið pláss í bókmenntasögunni, líklega eru erfiljóðin ekki beinlínis góð heimild um hina látnu heldur frekar almennt oflof og oft óttalegur leirburður.  Í dag heyrist oft vitnað í erfiljóð Bjarna Thorarensen um Baldvin Einarsson, sem dó af brunasárum í Kaupmannahöfn 1833, Íslands óhamingju verður allt að vopni ... Flestir sem hafa þessi orð yfir vita örugglega ekkert hvaðan þau eru komin (enda kannski engin furða). Ég er illa að mér um erfiljóð en man þó eftir vísunni sem Álfgrímur í Brekkukoti orti eftir Snata sinn.

Blessaður hjartahundurinn
sem hundar allir lofa.
Svíf þú með hundum eingla inn
í einglahundakofa.

Þegar ég sló orðið erfiljóð inn í leitarvélina á timarit.is. Birtist meðal annars þetta:



Þórdís