Hátíð, hátíð!

Játs, það er alþjóðleg bókmenntahátíð í gangi í Reykjavík, hérna er dagskráin. Kristín Svava les m.a upp í Iðnó í kvöld, mætið endilega og hlustið!

Á setningunni í Norræna húsinu í gær voru haldnar ræður, Herta Müller hélt þá lengstu og bestu. Hún hófst svona:

Þegar Maó ferðaðist um sveitir Kína baðaði hann sig í stjórfljótunum. Lífverðirnir urðu að fylgja honum í djúpan ólgandi strauminn. Þeir voru hræddari um að Maó myndi drukkna en þeir sjálfir. Því drukknun hans hefði þýtt pyndingar og aftöku. Eigin drukknun hefði nánast verið mannúðlegur dauðdagi í þeim samanburði.

Þegar Erik Honecker hélt til veiða studdi hann riffilskeftinu ávallt við öxl sama lífvarðar. Þegar lífvörðurinn var orðinn heyrnarlaus af völdum skothvella gaf Honecker honum vestrænt heyrnartæki og notaði síðan öxl hans áfram. 

Margot, ekkja Honeckers, er ellilífeyrisþegi og amma í dag. Hún býr í Chile og tók nýverið þátt í byltingarfagnaði á Kúbu, í boði Kastróbræðra. Á sviðinu steytti hún máttlausan hnefann. Viss í sinni sök mun hún sigra, allt til dauðadags. Hún ber ábyrgð á þvinguðum ættleiðingum barna sem áttu foreldra sem töldust óvinir ríkisins og sátu í fangelsum Austur-Þýskalands. Meira að segja tuttugu árum eftir fall ógnarstjórnarinnar sér hún eilífan sigur í glæpum sínum. 

Hér fyrir neðan eru nokkrar hæfilega vondar myndir frá setningarathöfninni og minglinu á eftir. Ég sat inni í bókasafni (það var auðvitað fullt út úr dyrum) og sá ekki þá sem héldu ræðurnar. Þess vegna eru engar myndir af ræðuhöldurunum.

Herta, Karitas, Svandís, Anna, Óttarr

Pétur Gunnarsson, Ingo Schulze, Þórarinn Eldjárn

Halla og Mette

Útvarpstýpurnar Þorgerður og Guðni tala við fræga

Kristín og Hildur

Silja og Ingo Schulze

Bækur í safni Norræna hússins

Agla og hálfur Hallgrímur