24. júlí 2015

Spennandi og dystópísk furðusaga

Á eyjunni Hrímlandi eru galdraöfl og seiðmagn náttúrunnar samofin daglegu lífi. Eyjan lýtur ógnarstjórn Kalmar-samveldisins, en íbúarnir þrá sjálfstæði. Höfuðborgina Reykjavík byggir mannfólk og huldufólk, marbendlar og náskárar. Náinn samgangur manna og huldufólks er litinn hornauga og blendingsbörn eru úrhrök samfélagsins. Óháð kynþáttum eiga íbúarnir þó sameiginlega óbeit sína á ofríki stjórnvalda.

Hrímland, fyrsta bók Alexanders Dans Vilhjálmssonar, er dystópísk fantasíu- og furðusaga sem sækir efnivið m.a. í íslenskan þjóðsagna- og menningararf. Eins og allar góðar dystópíu- og fantasíusögur hefur hún beitta samtímaskírskotun með pólitískum undirtónum, en hrímlenskt samfélag er staðsett í einhverskonar hliðarveruleika við okkar íslenska. Sögusviðið, að mestu í Reykjavík og nágrenni, er gamalkunnugt öðrum þræði en úrvinnslan um leið nýstárleg og fersk. Ég vil ekki fara náið út í sögusviðið eða -þráðinn, enda felst hluti lestraránægjunnar í að kynnast aðstæðum frá fyrstu hendi í lýsingu höfundar, en sagan er vel upp byggð, þétt og spennandi. Persónur eru margslungnar, mannlegar og sympatískar – einkum aðalpersónurnar tvær; Sæmundur óði, ungur og metnaðargjarn galdramaður og Garún, uppreisnargjörn blendingsstúlka á jaðri samfélagsins.
Alexander Dan Vilhjálmsson

Hrímlandi var vel tekið þegar bókin kom út fyrir jólin 2014. Frumsamin tónlist Árna Bergs Zoëga, sem fylgir bókinni á geisladiski, er ómstríð og hæglátlega áleitin og hæfir sögunni vel. Þetta er í stuttu máli spennandi furðusaga sem alls konar lesendur ættu að geta haft gaman af, hvort sem þeir eru þegar aðdáendur furðusagna eða ekki.

Engin ummæli: