Bókasöfn á gististöðum, 12. þáttur: Á endimörkum Evrópu

Á páskunum fór ég í stutt ferðalag frá Lissabon, niður með ströndinni gegnum þjóðgarð sem heitir því langa nafni Parque Natural do Sudoeste Alentejano e Costa Vicentina og spannar strandlengjuna í Alentejo-héraði og þann hluta strandlengjunnar í Algarve sem snýr vestur í Atlantshaf. Þetta er óskaplega fallegt svæði og gott til heimsókna á vorin þegar sumartraffíkin er ekki byrjuð.

Við gistum tvær nætur í smábænum Sagres, yst á tánni á Portúgal, nokkra kílómetra frá Cabo de São Vicente, sem er suðvestasti hluti evrópska meginlandsins. Í íbúðinni sem við leigðum var ein bókahilla sem ég tók að sjálfsögðu mynd af fyrir pistlaþáttinn Bókasöfn á gististöðum. Allar bækurnar voru á portúgölsku nema ein, Quintessential Pleasures, sem ég lauk á um það bil fimm mínútum, en hún inniheldur sígildar myndir og tilvitnanir sem eiga að sýna fram á mikilvægi litlu hlutanna í lífinu, svo sem tedrykkju í skógarlundum. Hún hafði ekki teljandi áhrif á mig, enda hafa litlu hlutirnir ávallt verið mín ástríða í lífinu hvort eð er.

Þótt tilvitnanabókin Quintessential Pleasures verði seint kölluð mikið bókmenntaverk var bókaúrvalið í íbúðinni almennt frekar virðulegt. Til dæmis var þar að finna ekki eina heldur tvær útgáfur af Orðræðu um aðferð eftir Descartes og tvær bækur eftir Platón. Við hliðina á Descartes er Jurassic Parque - ein af þessum bókum sem ég hefði lesið sem krakki þegar ég mátti ekki sjá myndina (ég hef sko lesið Silence of the Lambs, hún er miklu ógeðslegri en myndin) - og Inocência Perversa eftir Patriciu Highsmith, en hún ku heita The Blunderer á ensku. Þarna er einnig til dæmis að finna Gabriel Garcia Márquez, John le Carré og Nicholas Sparks, en ef ég hefði ekki átt fullt í fangi með bókina sem ég kom með mér sjálf hefði ég sennilega loksins byrjað á Middlesex eftir Jeffrey Eugenides. Ég hugsa samt að ég muni ekki leggja í hana á portúgölsku þegar sá tími kemur.