Bókasöfn á gististöðum, 11. þáttur: Singapúr og Saigon

Á ferðalögum gefst mismikill tími til lestrar. Stundum er druslubókadama einfaldlega of upptekin við að skoða mannlífið í Saigon og skemmta sér við að fara yfir götu þar eða borða ferskan ananas á bát á Mekong-fljótinu, svo fátt eitt sé nefnt.

Þess háttar röskun á hversdagsleikanum gefur þó færi á að bæta við greinaflokkinn um bókasöfn á gististöðum.

Á tveimur af fjórum gististöðum sem undirrituð druslubókadama hefur dvalið á undanfarna viku hefur mátt finna bókahillur, býsna ólíkar.

Á Fernloft City (Chinatown) hostelinu í Singapúr var aðallega að finna ferðahandbækur sem fólk hefur ekki talið sig þarfnast lengur. Ef einhverjar ályktanir má draga af hlutfallinu þar (reistar á veikum grunni vegna bókarfæðar) lítur út fyrir að hátt hlutfall gesta hafi verið á leið frá Ástralíu því tvær af bókunum fjalla um hana. Balí, Thaíland og Indland eiga líka fulltrúa í hillunni. Ekki kemur á óvart að sjá Dan Brown á svæðinu, bækur eftir hann hljóta að vera meðal þeirra sem oftast eru skildar einhvers staðar eftir. Svo er þarna ein bók á hollensku, eitthvert andlegt dót og örlítið í viðbót.

Bókahillurnar á Đức Vượng hótelinu í Saigon - eða Ho Chi Minh borg eins og hún heitir opinberlega - eru töluvert fjölbreytilegri. Svona líta þær út:

Ef þaer eru skoðaðar nánar (sbr. myndirnar fyrir neðan) kemur fljótt í ljós að á hótelinu hefur greinilega gist slatti af Norðurlandabúum, ekki síst Svíum því þarna má finna Stúlkuna sem lék sér að eldinum eftir Stieg Larsson á frummálinu, Den amerikanska flickan eftir Moniku Fagerholm, tvær bækur eftir Håkan Nesser o.fl. Fulltrúi Norðmanna er Anne B. Ragde og bókin Berlínaraspirnar - en reyndar í danskri þýðingu. Á dönsku er þarna líka stórbók Elsebeth Egholm og eins og sjá má ef þið smellið á myndirnar til að fá stærri útgáfu eru líka finnskar bækur í hillunni.

Tungumálaúrvalið er býsna fjölbreytilegt: kínverska, franska, þýska, kóreska (held ég) o.fl., þar með talin enska og að sjálfsögðu er fyrrnefndur Dan Brown þar á meðal. Mér finnst eiginlega synd að hafa ekki í farteskinu neina íslenska bók til að bæta í safnið. Ætti ég kannski að senda hótelinu lítinn pakka þegar ég kem heim? Annars skildi ég eina bók eftir þarna, þid megið giska á hver hún er.

Gamlárskvöld hér í Saigon verður annars ógleymanlegt. Fyrir tilviljun rölti ég í rólegheitum (sem betur fer lá mér ekki á) um miðja borg þegar nokkrir klukkutímar voru til áramóta og þar gaf heldur betur á að líta. Umferðin var verulega mikið meiri en almennt gerist (þótt varla sé á bætandi) og þar af leiðandi ennþá meira bíó en venjulega. Þegar við bættist ógrynni af ljósaskreytingum var ævintýraheimurinn fullkomnaður.

Gleðilegt ár!