![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCPanVKJu9uVKDmdCnNQeg65FrPpjxPQarRRM_0Pmi2q_XWGE3c5xemtHN1jF_1bZlxEgL3bK5sHP7eEo433GGMGJX-USy2Qqx37E86UQHxtH4GlGS4ly9xynwSiT95ngQcp_090vFLL0/s320/eyjaatlas3.jpg)
Síðan ég var barn hef ég sjálf stundað álíka landakortaferðalög og Schalansky þannig að þegar ég las um bókina í þýsku blaði fyrir allnokkru var strax ljóst að þarna væri eitthvað fyrir mig. Því miður steingleymdi ég að panta hana þannig að það var óvænt ánægja að rekast á enska þýðingu í Eymundsson í vor. Það gerðist á leiðindadegi þar sem fjölmargt var að angra mig en bókarkaupin reyndust afar skapbætandi og hafa bjargað ýmsum dögum eftir það.
Samhengið milli landakorta og ímyndunaraflsins getur falist í fleiru en hugarflugi um ferðalög og staði eins og Schalansky minnist á í formála. Þótt landakortum sé oftast ætlað að miðla veruleikanum á einhvern hátt, þá endurspegla þau bara valda þætti hans. Á kortum þar sem hvert ríki er í ákveðnum lit fer landslagið forgörðum, á kortum þar sem litir eru notaðir til að sýna lögun landsins verður gróðurfar eða skortur á því útundan og svona mætti lengi telja. Að ekki sé talað um hvernig mismunandi vörpun hnattarins yfir í tvívíðan flöt brenglar veruleikann eins og CJ Cregg uppgötvaði í einni af uppáhaldssenunum mínum í Vesturálmunni þegar hún neyddist til að hitta „Cartographers for Social Equality“ sem röskuðu heimsmynd hennar verulega.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9E0jqd8C67Dva9riLaJ6_rfrcWMb9klZGPch7DmCTa7Ifma5i74jODKYP3DdakiYgP1TBgY4L2RD1KpECP6RgvjUpmWHqu6kMg21kJT1rda4ZpNZuZO0ZRfpSHuYKrXwHkZN9yOPH3to/s400/eyjaatlas2.jpg)
Schalansky samdi ekki bara bókina heldur hannaði hana líka og hefur nostrað við hvert smáatriði, enda fékk bókin einhvers konar verðlaun sem fegursta bók Þýskalands árið 2009. (Hér má gægjast í hana.) Litavalið er markvisst: grátt, blágrátt, appelsínugult, svart og hvítt; gráhvítur pappírinn virðist stundum næstum fá silfraðan blæ og letur og umbrot er vandlega úthugsað.
Þetta er bók fyrir alla sem hafa snert af landabréfablæti, bókablæti, staðreyndablæti eða skáldskaparblæti – og alveg sérstaklega fólk sem býr yfir þessu öllu.
- - - - - - - - -
* Á þýsku heitir bókin Atlas der abgelegenen Inseln. Fünfzig Inseln, auf denen ich nie war und niemals sein werde. Í enskri þýðingu kallast hún Atlas of Remote Islands en undirtitillinn er aðeins mismunandi eftir heimsálfum; í amerísku útgáfunni: Fifty islands I have never set foot on and never will, en í þeirri bresku: Fifty islands I have not visited and never will.
3 ummæli:
Þetta hljómar spennandi.
Ég gerði lítið annað en að blætast yfir landakortum á sínum tíma. Verð greinilega að tékka á þessari!
Þetta hljómar undursamlega! Þessi fer á óskalistann!
Skrifa ummæli